Zaaltekst Dark Uncles

"A man without a history or a people that forgot its past will have no choice but to disappear...". Dit citaat van de bekroonde Japanse regisseur Hayao Miyazaki loopt als een rode draad doorheen Dark Uncles, de allereerste solotentoonstelling van de Belgische kunstenaar Klaas Rommelaere (°1986, Roeselare/Antwerpen). Zijn installatie is volledig handgemaakt en bestaat uit twaalf meer dan levensgrote poppen, maar ook uit wandtapijten en pilaren, die autobiografische verhalen vertellen.

Als middel tegen het vergeten, maar ook om zijn eigen verleden te verkennen, maakt Klaas Rommelaere gigantische dubbelgangers - Dark Uncles - van zijn eigen geschiedenis. De poppen stellen zijn intieme omgeving voor: zijn ouders, zus, partner en grootouders, maar ook de twee honden van het gezin of zijn meest dichte vrienden. Ze bewegen als in een stoet door de tentoonstellingsruimte en verbeelden ervaringen en herinneringen uit het leven van de kunstenaar.

De anatomische schedel op de borst van moeder Hilde doet denken aan haar beroep als spraaktherapeut, de muziekinstrumenten en de juichende mensen verwijzen naar zus Marieke, die actief is in een boekingskantoor voor artiesten. De vele details op de armen en borst van vader Dirk refereren naar zijn kampeerbedrijf en het opschrift 'De Meibloem' naar zijn job als chauffeur van reisbussen.

Die persoonlijke verhalen van de personages worden aangevuld met foto's en familieherinneringen. Vooral grootvader Lucien speelde een grote rol in de artistieke ontwikkeling van Klaas. Na een werkdag aan de smeltoven van een metaalfabriek laste Lucien vaak sculpturen met de metaaloverschotten. Hiervan zijn heel wat details terug te vinden in verschillende wandtapijten.

Op het eerste gezicht lijken de wilde collages en kleurrijke handgeweven stukken op geborduurde en geknoopte aantekeningen in garen en wol. Maar niets ervan is toevallig. Rommelaere assembleert de volmaakt onvolmaakte taferelen als een ingewikkeld storyboard voor een film. Door willekeurige en documentaire elementen met elkaar te verweven, weet hij zijn autobiografische ervaringen te bewaren in zijn artistieke werk. Met fragmenten van zijn eigen geschiedenis bouwt Rommelaere zo een parallelle wereld. En toont hij aan dat hij bestaat.

Klaas Rommelaere studeerde in 2013 af als modestudent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Na zijn stages bij Henrik Vibskov en Raf Simons besefte hij echter dat hij zijn ideeën niet kon waarmaken in de modewereld. Geïnspireerd door films, strips, boeken en persoonlijke ervaringen besloot hij zijn tekeningen te vertalen in een taal die hij kende: naald en draad, wol en garen. Aanvankelijk borduurde hij alles zelf op doek, wat hem dagen en zelfs weken kostte, tot hij ging samenwerken met een groep oudere dames. Zijn absurde en bizarre taferelen zijn het resultaat van collectief kruissteek-, haak- en breiwerk.

Zijn beeldtaal is stevig geworteld in zowel het alledaagse leven als in de subcultuur van het Antwerpse stadsleven. Als hij niet aan het werk is, vind je hem vaak in de arthouse-cinema vlak bij zijn studio in Antwerpen. In de gelaagde, eigenzinnige beeldverhalen die hij vertelt via zijn wandtapijten, vermengen citaten uit films of Japanse animes zich met situaties uit zijn eigen leven tot even krachtige als delicate snapshots.